ŞEKİLDE MUTLULUK

Sevmiyorsun işte
Sevmiyorsun
Her zerresinde sıkıntı
Bitmez tükenmez yorgunluk üstünde
Alıp başıma gitmekten
Seni geçmişimde bırakmaktan başka
Ne gelebilir parmakları kırık
Tırnakları sökülmüş ellerimden
Nihayetinde sevmiyorsun
Ve ben senden yoksunum


Tükenmişliği aşmış umutsuzluğun içinde
Çırpınıyorum işte
Bir senin karşına çıkmaya korkuyorum
Bir de aynaların
Kayalar yuvarlanmış yollarım kapalı
Takati kalmamış yüreğim yaralı
Bir nefeslik can kalmış
Yağmur tanesi kadar kan
Hadi onu da çek içine
Bitsin bu korku masalı
Nihayetinde sevmiyorsun
Ve ben senden yoksunum

Damarlarım korku tünelleri gibi
Başakları kurumuş tarlada
Korkuluğum işte
Ellerinin titrediği
Sevgi ekmek kırıntılarıyla doyurduğun
Bütün kuşlara
Korkuluğum işte
Nihayetinde sevmiyorsun
Ve ben senden yoksunum

Sevmiyorsun işte
Sevmiyorsun
Hem
Hep yalandan gülümseyecek değilim ya
Bırak çocuklar gülsün
Hem
Her gün bin defa ölecek değilim ya
Bırak kötüler ölsün
Gönülden sevgiye burun kıvıranlar
Kendini beğenmişliği içinde
Başkasını beğenmeyenler
Bırakında mutluluğu şekilde arayanlar ölsün


SEMİH POLAT