0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1308
Okunma
O’na ne kadar moral vermiştim halbuki..
’Olur elbette olur’;
’Sen moralini bozma yeter’;
’Her şey yoluna girer..’
’Elbet vardır bir çıkış yolu..’
Yanından ayrıldım;
Karanlık,
Eve gidiyorum..
Sanki O’nun tüm ağırlığı bende;
Ümitsizliği, mutsuzluğu…
Biraz önceki mutluluktan eser yok!!
Anlıyorum;
İnsan kendi acısını başkasında görünce,
Ne kolay oluyormuş akıl vermesi;
Pohpohlaması; pişpişlemesi
Sonra
yalnız kalınca...
...Yanından ayrıldım
Eve gidiyorum..
Söylediğim her sözün ,kurduğum her cümlenin
aslında kendime olduğunu;
Kendimi ayakta ve umursamaz gösterme gailesi olduğunu…
…Ve aslında söylediklerime;
Kendimin bile inanmadığını
Gerçekler ne ağır geliyor bazen insanın omzuna;
Başım,
ağırlığıyla,
önde
…………..eve gidiyorum..
S.E
