Burguların yoğunlaştığı
Bir akşamda çırpınıyorum
Sensizlikle sevişerek
Ve anılarınla dans ederek
Yırtınıyorum
Sesimi duysun diye zaman
Takvim yaprakları kıskansın
Mimoza çiçekleriyle
Koklayış sendromumu
Ama küller savrulurken
Yanmış yıkılmış bedenimden
Sadece rüzgarların kokusuna
Ulaşabiliyorum yok oluşlarda

İçimdeki kurt adam
Ve gözlerimdeki tavşan
Kavga ederken
Bu yalancı şehrin
Kaos delisi sokaklarında
Yalnızca yalnızlığıma selam verebiliyorum
Bıraktığın akvaryum balıklarını seyrederken
Ve bir tek gözyaşlarımla
Kurutma sakın dediğin
Sardunyaları suluyabiliyorum
Sessizce

Eğer bir gün döneceksen
Sakın önceden haber verme
Öyle sıradan bir çalışla
Çal ki kapımı
Kapının arkasında canlı kalayım
Yoksa biliyorsun
Ayak seslerinin hastası olduğumu
Kapının ötesinde
İnce topuklarının üstünde
Duruyorsa bedenin
O kapıya toslamak
Olacaktır son marifetim

Sona varmak zor değil
Bitirmek bir yağmur akşamında
Hiç bitmeyecek sanılan o uzun kışı
Yatmak
Sonsuzluk uykusuna
Son nefesi vermek zor değil

Sona varmak zor değil
Sana varmak zor
O kadar uzaksın ki
Bu kadar yakındayken
Ölüm zor değil....