12
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1647
Okunma

tutabildiğim kadar tuttum kendimi yokluğunda
bakmadım kimsenin gözlerine
tutmadım kimsenin ellerini
değmedi kimsenin teni tenime
hapsettim yüreğimi yüreğine...
/özleyebildiğim kadar özledim seni/
hatta
sokakta öpüşen sevgililere özenmedim
bir cafede yalnız başıma otururken
sohbet eden aşıklara imrenmedim
kahvemi de senin sevdiğin gibi
bol sütlü söyledim
ama
yinede dinmedi gönlümündeki acın
yokluğun aklımı başıma getirdi
anladım ki sendin
benim tek ilacım
5.0
100% (8)