CANIMIN SERÇE KUÞU

Boþunadýr hevesim þu dünyanýn iþine
Bir baþkasý ecrimi dermeyecek ne çare
Akýl fikir ermiyor beþerin gidiþine
Ýzansýzlar bu sýrra ermeyecek ne çare

Canýmýn serçe kuþu bir gün gelip duracak,
Emaneti toplayan, Azrail baþ vuracak,
Kulaklar duymayacak, ruh bedeni yoracak,
Kalmak için müsaade vermeyecek ne çare

Bana farz olan iþler, bensizde yürüyecek,
Cihanýn azameti, benliði bürüyecek
Vuslat aný gelince ardýndan sürüyecek
Zamaný içen ecel durmayacak ne çare

Bana uzanan eller , ellerimi terk eder
Temennim eþim dostum hakkýný helal eder
Ýmam telkin verirken, herkes evine gider
Toprak dolan gözlerim, görmeyecek ne çare

Rabbim yoldaþ eylesin,Server-i Habibi’ne
Emaneti sunarken, ruhumun sahibine
Ne söylesem eriþmez, derdimin tabibine
Halimi hatýrýmý , sormayacak ne çare

Bir gün bir þair ölür, öksüz kalýr þiirler,
Dostu eþi yareni, cem olup yetiþirler,
Arkasýndan bir dörtlük, yazar belki þairler,
Sözleri yüreðime varmayacak ne çare.