Hayatımız....
İlk tanıştığımızda ne kadar mutluyduk
Kalbimizde kin,öfke,hüzün yoktu
Sevgimiz bizi kör ve sagır etmişti..
O an dünyaya kabanmıştık
Hiçbirşeye aldırış etmiyorduk..
Sadece sevgimizi düşünüp hayaller kuruyorduk..

Hergün günbatımını izliyorduk
Adeta günesle batıyorduk, eriyorduk...
Birbirimize bağlanmamızın sebebi manevi yönden eksik olmamızdı
Belkide...
İlk film izleyişimiz ne kadar güzeldiler...
Ve ilk dans edişimiz...
Kaldırımlarda ilk yürüyüşümüz
Ve vazgecilmeyen sohbetlerimiz
Ne kadar güzeldiler...

Seninle ilk doğum günümü kutlayışım
Sen bana süpriz yapacaktın ama ben anlamıştım..
Her bi anımızın küsürları olsada çok güzeldiler...
Çünkü her anımda senin olman yeterdi...

Hatırlıyor musun?
Seninle ilk korku filmine gidişimizi..
Sonra sahilde simit yiyip, martıları seyredişimizi...
Biliyor musun?
Seni martılardan bile kıskanıyordum...
Hepsi de çok güzeldi...
Seninle her anım her günüm çok güzeldi....

Ve sonra hayatımıza hüzünlü günler girmişti...
Her günümüz hüzünlüydü...
Yüreğimiz kan ağlıyordu...
Bilmeden seni üzüyordum...
Seni üzdükçe benim yüreğimden kanlar boşalıyordu...
Gittikçe günümüzün tamamını küsmele geçiriyordu...
Hep küsmeler,hüzüntüler,acılar...
Hayatımızı ele geçirip elimizi kolumuzu bağlıyordılar...

Her güne bugün mutlu olmak ümidi ile başlıyorduk.
Ama hene küsüyorduk gene küsüyorduk...
Bir şiir var bilir misin?
"Hep kahir hep kahir bıktım be" işte bu...
Bu şiirin sözü bizim hayatımızı anlatıyordu...
Seninle küsmemek için ellerimi açıp Allah’a dua ediyordum..
"Allah’ım ne olur birbirimize küsmeyelim" diye dualar ediyordum...
Belki de bu bizim kaderimizdi
Yada birbirimizi çok istediğimizdendi....

Hani derler ya herşeyin fazlası zarar...
Biz birbirimizi çok sevmiştik...
Gözümüz hiçbirşeyi görmemişti...
Ama ne yazık kı hüzüntüler sevgimizin önüne geçmişti..
Sevgimiz yavaş yavaş bitiyordu..
Nasıl kar güneş görüp erirse bizim ki eriyordu...

Seni üzüyordum..
Biliyorum hep ben seni üzdüm..
Belki de şimdi bu olanlardan ben suçluyum...
Evet evet ben suçluyum...
Lanet olasıca beyinsiz kafam...
Hiçbirşeyi düşünmedi
Bu olay nerde sonuçlanır demedi...
Kin,öfke ve kıskançlık beni eline geçirmişti...
Bana hükmetmeye başladı.

Yaptığım her hatadan sonra biraz daha büyüyordum
Ama iş işten geçmiş oluyordu...
Özür dilemekten başka hiçbirşey yapamıyordum...
Biliyordum seni üzdükten sonra geriye kırık dökük anılar kalıyordu...

Hep ayrılıklar oldu..
Ama ayrılamadık...
Birbirimizi seviyorduk ama üzüyorduk da...

Benim yüzüme herşeyden vazgeçtin...
En yakın kişilerden bile...
Yapmak zorunda olduğun seylerden bile..
Belki de ben sana engel oldum sessizce...

Diller yalanmış sözler yalanmış...
Herşey o değilmiş...
O lanet şey değilmiş...
Bir aralarda onun tutsağı olmuştum...
Ama o oldukça ben ve sen acı çekiyordun...
Sen daha çok acı çekiyordun...
Çünkü boşver...

Seni çok sevdim çok...
Belki bu imkansız aşk biliyorum
İmkansızlığın dünyası bu...
Seni hiç gönlümce sevmedim...
Ama hayallerimde sevdim..
Seni çok sevdim...


Talha DEĞER
01.06.2007


En güzel sevgiler hayallerdeki sevgiler...
Ben seni hep hayallerim de sevdim...