Önceleri ufacık bir melekti..
Allahtan tek istediği sevgiydi..
Sevgiyi tatmak, sevgiyi yaşamak..
Sevgiyi yüreğinde hissetmekti.

Ve Allah yıllar sonunda küçük meleğe hediye verdi.
Paha biçilemez bir şeydi
Canını bile feda edecek bir şey
Küçük meleğe sevgi vermişti

Küçük meleğin sevinçli olduğu gözlerinden belliydi
Küçük melek Allah’a “sevgimi nerede bulabilirim” dedi..
Allah küçük meleğe “zamanı gelince”dedi…
Küçük melek her gün sevdiği ile buluşmak için sabrediyordu..

Ve küçük melek uykuya daldı…
Sevdiği ile buluşmaya, sevgiyi tatmaya,sevgiyi yaşamaya gidiyordu.
Küçük melek uyandığında kendisini kırların arasında buldu.
Anlamıştı sevdiğiyle buluşacaktı…

Her yerde onu aradı..
En sonunda bulamayınca ağlamaya başladı…
Günlerce ağladı…
Ve sevdiğini bulamayacağına inanıyordu..

Küçük melek Allah’a ellerini açarak “sevdiğim nerde,sevdiğim nerde” diyordu..
Allah meleğe “bekle,sabret” dedi
“Sevgiyi tatmak,yaşamak istiyorsan bekle ve sabret” dedi..

Küçük melek sevdiğini tekrar aramaya başladı..
Çok yorulmuştu…
Ağacın altında uyuyakalmıştı..
Uyandığında burnuna güzel kokular geliyor…
Gül kokuyordu…
Kokuya doğru gitti..

Orada boynu bükük bir gül gördü…
Onu yanına aldı…
Onu yine eskisi gibi olması için her fedakarlığı yaptı..
Günler geçtikçe güle aşık olmaya başladı..
Gül de onu sevmişti…

Küçük melek ve gül birbirlerine aşık olmuştu…
Gül eskisi gibi güzel olmuştu…
Meleğin kalbinde güle karşı sevgi doğmaya başladı…
Melek sevgiye sahip olmuştu..
Sevginin çok güzel bir şey olduğunu anlamıştı..

Allah’a “çok teşekkür ediyordu.”
Küçük melek çok sevinçliydi..
Güle bağlanmış onsuz yapamıyordu...
Gül de onsuz ….

Ve Gül ve Küçük melek birbirlerine küçük bir ev yapmıştı..
Sonsuza kadar mutlu yaşadılar…
Küçük melek sevginin ne güzel olduğunu anlamıştı….



Talha DEĞER