MASAL ÇOCUKLARI

Biz masaldık aslında
Var olmayan pembe bir dünyaya
Boş hayaller uğruna getirildik
Biz altmış küsürlü yılların
Çağdaş, devrimci, barışçı
Biz çiçek çocuklarının
Umut çiçekleri olarak geldik
Onların dünyasına
Bu yüzdendir ki çoğumuzun adı
Ya Özgür, ya devrim, yada Barıştır
Ha bir de deniz var
O mertebeye ersin diye
Ama nedense hiç birimiz tek başımıza
Özgür yada Barış olamadık
İsimlerimizin yanında
Dedelerimizin isimlerini de taşıdık
Kıvırma payı kalsın diye

Çiçek çocukları nakış nakış işliyorlardı bizi
Resimler çiziyorduk
Pembe evler, pembe kuşlar
Pembe ağaçlar, pembe umutlar
Bazen silahlarda çiziyorduk biz masal çocukları
Çiçek çocukları namluya çiçekler çiziyordu
Yüzlerinde gülümseme, gözlerinde umut ve pembe

Çocukluktan ergenliğe adım attığımız yılda
Yeşil bir el düştü üzerimize
Önce namludaki çiçeklerimizi çıkarıp attı
Sonra ezdi, lastik tabanlı postalıyla
Telefunken marka siyah beyaz televizyonumuza
Sert bakışlı ve şapkalı bir adam çıktı
Sonradan öğrendim şapkası yeşil
Omzunda ve göğsünde bir sürü yıldız
Bi de ne işe yarıyorsa gazoz kapakları
Çocuktum, bende yaptım kendime, ama
Onunkiler gibi güzel olmadı
Zaten ondan sonra hiçbir şey güzel olmadı
Önce baskılar başladı sonra baskınlar
Göz altılar ve göz altında kaybolmalar
Babamın çok sevdiği şarkıcı bir abi vardı
Kaçmış, hemde vatan hainiymiş
Ben anlayamadım bir türlü
İnsan vatanını hem sever hem ihanet edermi

Biz masal çocukları her şeyi gördük
Sevgiyi, barışı, umudu ve ihaneti
Hatta yaşayarak öğrendik hepsini
Gençliğimizin en verimli çağında gidiverdik
En çorak, en karışık, en hüzünlü bölgeye
Ne olduğunu bilmediğimiz savaşın içine

Biz masal çocukları
İsimlerimiz Özgür Umut Barış
Biz çiçek çocuklarının çocukları
İsimlerimizin aksine sürüldük dağlara
Bir zamanlar çiçeklerle süslediğimiz
Şimdi ağzına kadar kurşun dolu silahlarla
Her ateşlediğimiz mermiyle kendimizi de vurduk
Önce özgür, yeşile ve griye hapsedildi
Umut kırıldı, önce ayakları sonra yüreğinden
Barış öldü hemde can çekişerek binlerce kez

Biz masal çocuklarını saldılar
Hadi gidin artık özgürsünüz dediler
Sizinde umutlarınız var dediler
Ülke barışı için yaptığımıza teşekkür ettiler
Çocukken televizyonda gördüğüm
Yeşil şapkalı adamın göğsündekinden verdiler
Adı üstün hizmet madalyasıymış
O gün anladım benim gazoz kapaklarım daha güzeldi
Hem bir şey yapmama gerekte yoktu
Bir Ankara gazozuna veriyorlardı
Gazoz kapağından madalya bedava

Biz masal çocukları dönerken
O coğrafyası hüzünlü memleket toprağından
Hepimiz bir şeylerimizi orda bıraktık
Kimimiz kolunu, kimimiz bacağını, kimimizde canını
Şanslı olanlarımızda vardı ama onlarda bıraktılar
Kimi aklını, kimi yüreğini, kimisi de kendini

Biz masal çocuklarıda evlendik
Bizimde çocuklarımız var
Bizde nakış nakış işliyoruz çocuklarımızı
Bizler çok şey istemiyoruz çiçek çocukları gibi
Bizim çocuklarımızda çiçek çocuğu olabilsin yeter

Biz masal çocuklarıyız aslında
Babalarımızın dünyasında yaşadık
Çocuklarımızın dünyasında yaşayacağız
Biz hiç var olmadık bir masaldık aslında


Kasım 98