Yenilgi, yenilgim benim, yalnızlığım, kimsesizliğim;
Binlerce yengiden daha değerlisin sen benim için
Daha yakınsın gönlüme dünyanın tüm şereflerinden

Yenilgim benim, başkaldırım ve ilk tanışmam kendimle!
Hâlâ dinç ve sağlıklıysa ayaklarım; senin sayende !
Ve sende buldum kutsal yalnızlığımı, artık bugün
Solgun defnelerin ardından koşturup durmuyorum...

Yenilgim benim, parlak kılıcım, yenilmeyen kalkanım !
Senin gözlerinde okuyorum şimdi derin hakikatleri:
Tacın, tahtın kölelik; anlaşılmanın düşkünlük olduğunu,
Ve olgunlaşan bir meyvenin tadına varabilmek için
Olgunlaşıp dalından düşmenin gerektiğini...

Yenilgim benim, dürüst, sözüpek yol arkadaşım,
Ömrümce duyacaksın şarkılarımı ve sessizliğimi,
Kanat çarpıntılarımı senden başka kimse bilmeyecek,
Ve kabaran okyanusların, yanan dağların kışkırtıcılığını.
Sarp ruhuma yalnızca sen tek başına tırmanacaksın !

Yenilgi! Yenilgim benim, sonsuz cesaretim, yiğitliğim!
Bütün fırtınalara birlikte güleceğiz sen ve ben!
Ve derin mezarlar kazacağız içimizde ölenlere...
Tüm gücümüzle dikilip güneşin karşısına
Tehlikeli olacağız ve arzuyla bakacağız dünyaya!..

( Gönül Gönensin’in çevirisi ile ) Halil CİBRAN
Halil Cibran üzerine söz söylemeye ne gerek var. İşte CİBRAN işte şiir. Şiir benim değil. Ama Cibran’ın şiirleri herkesin olduğu için, bu sitede yayınlanabilmesi için de şiirin bana ait olduğuna dair kutucuğu işaretledim. Sırf paylaşabilmek için....