Nedir bu sessizlik,
Bir orman sessizliği içinde yüreğim,
Sanki volkanlar açılacak, lavlar püskürecek,
Alev, alev de, içerim.

Dalgası yok, hasrete akan denizlerin,
Ne bir yel eser, ne de bir fırtına,
Durgun da sular,
Boğulmaktayım içimdeki sessizliğin,
Sessizce gidiyor gemiler şimdi enginlere süzülerek san ki,
Uzaktaki bilinmez limanlarına da,
Yine de korkmaktadır, dümen başındaki kaptan,
Çıkar diye, fırtınalar.

Hep korkmuşumdur,
Sessizlikten
Her sessizliğimden sonra çıkar da içimdeki,
Beni hazandaki yaprak gibi oradan ora savuran fırtınalar,
Ve çalkantılar ve sonra o dev, dev dalgalar,
Ve patlar ruhumu yıllardır saran o,
Sıcak kızgın, lavlar,
Püskürür bir kez daha, yıllardır uyuduğu yuvalarından,
Ve bozulur suskunluğum da,
Alev topları dolar, bir kez daha yüreğime,
Sessizlik, biter de.
Alır götürür, beni fırtınalar.

Bu gün yine öyle,
Hüzne ağlıyor yüreğim, ve enginlerde kayboldu gözlerde,
Karmakarışık duygular, ölüm mü var ne,
Anlamadım da,
Ağlar, gözlerimdeki, anılar.

A.Yüksel Şanlı er
18 Aralık 2009-12-18
Ankara.