I.
Çünkü uyanıştır her bir soru işareti (...)
birikirken dilimin altında aşkın lâlcesi...

Düşerken aklımın ipinden bir kelime daha boşluğa
Yüzüne şık ve sade merhametler takıştırdım
Bir de bu açıdan izledim ateşi
Ve ışığın kavrulup kabuk tuttuğu açıyla kestim rengini ;
Bir sonraki, her sonraki seferin.

Kamelya,ben çok yağmur fotokopisi çektim
Dualar yağmurda daha isabetli ve karda beyaz
Şimdi hiç ama hiç istemiyorum anılsın izim
Tez başlamışken soğumaya
Bu üzerimde sırıtan bilinçsiz enkaz.

II.

Günah cetvelim de git gide kısalıyor
Şu tıpış tıpış koynuma giren cehennemin
Koordinat hesabını bile yapmaktan acizim

Oysa hiç bilmiyorum kamelya :
Gözlerim miydi gerdekten sâdır bir buğuyla
Aşkı en ayarlı yerinden kanırtıp oynatan acaba ?

Şimdi baştan ayağa üryan bırakıyorum güneş saatlerini
Ve de sovunmasız keskin kırmızı düş iğnemi...
Zehre rol model olduklarından mıdır bilmem ama :
Benim gözümde en zeki canlılar akreplerdir

Çek fünyeni !

III.

Çan seslerinin kuşları ürküttüğü falan yok
Kanatların melodisini iyi bilirim kamelya
Biliyorsun,ben seni ellerine bağışladım
-Bu yüzden ben de ödünç kalmış hiçbir günahın yok-
Çan seslerinin kuşları ürküttüğü falan yok.

Bir ölünün son sözlerindeki renge diğip geçerken
Giyip çıkardığımız onca düş bile mermer tabuta şık kadar large.
Hani insanın diyesi gelmiyor değil :
Pembe iken neydik,siyah iken nereye...

Her şey aslına dönüyor zamanla
Sezgiler-hislere
Temeller-temelsizliklere
vesâire vesâire...
Yani diyorum ki kamelya
Tedavülden kalkmış bir gönülde çakma aşk
Ancak bu kadar yaşayabilirdi zaten

Gözlerimin ateşe en yakın yeriyle
Yüzüne son bir kez baktım
Yalnız saçların için yağan kar kamelya
Yalnız ne de cana yakın.



...Juliet