ı.
Kar içinde eriyor kar
Sırların sırrına erişmek elimizde
Fakat yeis yok
Kilitler baş eğdiğimiz kralın beşiğinde

Oysa ben ne krallar salladım dizlerimde
Hiç birinin tacı yoktu
Görmezden geldim yine de
Belki en kanlı devrimler yerini bırakır bir gün ,dedim :
Mantığın bağbozumu şölenine
Hayat işte...

Her can kendini dener bir başka diriliş de
Her dokunuşun tadı başka bir uyanıştır ;
Benzemez bir başka evrildiğin şeye
Bazen bir uçurum,bazen ölümdür aşk ;
Sakınmaz kendisini göstermekten vakti gelince
Ayrılık işte...

Çok şeyimiz olabilirdi
Tâbiatın bu sihirli dilinden anlayabilseydik
Altın çuvalında unuttuk gümüş bileziğimizi
Artık kendimize bile o kadar yakın değiliz

Şimdi at arabalarının sırtında geçen çeyizler
Keşfi gecikmiş utanmaları su yüzüne çeker
Ha gece yemek pişiren güzel
Ha duvağın altından bana bakan gözler,ne farkeder
Gel, Kudus Meleği , gel !
Kalktığın yerden tekrar acıktığın köşeme gel
Süsle şu uslu ve güzel ölümleri
İçimdeki medeniyete kar yağdığını henüz görmedi kimseler