ANLARDIN

Kulak verebilseydin eğer,
Yaşar Kemal’in “Teneke”sine,
Anlayabilseydin
Dostoyevski’nin
Anlattıklarını,
Anlayabilseydin
Nazım’ın satırlarını
Duyabilseydin
Pir Sultan Abdal’ı,
Dinleyebilseydin
“Benim sadık yarim kara topraktır”
Diyen Aşık Veysel’i,
Anlayabildik seni
Diyebilseydik.
“Yaşama sırası senin çocuk”
Diyen mısralarını Nazım’ın.

Anlayabilseydik
“Dostun gülü yareler beni”
Diyen Hallacı Mansur’u
“Ben güzele güzel demem,
güzel benim olmayınca”
Diyen Karacaoğlan’ı.
Yaşamadan anlasaydın
Asaf Özdemir’i.
“Yalnızlık paylaşılmaz,
Paylaşılsa yalnızlık olmaz”.

Hatırlayabilseydin
“Benim doğduğum köylerde
Kuzey rüzgârları eserdi,
Hep bu yüzden çatlaktır dudaklarım
Öp biraz” diyen Cahit Külebi’yi.
Anlayabilseydin
Orhan Veli’yi
“Ağlasam sesimde duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz
Göz yaşlarıma, ellerinizle”
Dediğinde.
Duyumsayabilseydin
İsyanını Ahmed Arif’in
“Seni anlatabilmek seni,
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni
Namussuza halden bilmez
Kahpe yalana.”
Dediğinde.

Anlayabilseydin,
“Masa da masaymış ha,
Bir iki sallandı, durdu”
Diyen Edip Cansever’i.
Anlayabilseydin
Sevgisini Ümit Yaşar’ın
“Günlerden ya Ayten’dir
Ya Ayten ertesi”
Diyen sesini.
Unutmasaydın,
Ömer Hayyam’ın
“Dostunu erkekçe seven kişi
Pervane gibi özler ateşi,
Sevip de yanmaktan kaçanların
Masal anlatmaktır bütün işi”
Dediğini.
Şaşırmazdın gülüm
Seni böylesine
Sevdiğime!

Hulki ŞAHİN MERTYÜREK