Ağlarım Olanlara Kalanın Haberi Yok

Ağlarım olanlara kalanın haberi yok
Varımdan çıkıp gitti kalmaz oldu yananım
Şavkına düşen ayın güneşten haberi yok
Varımdan çıkıp gitti kalmaz oldu yananım

İçim içime sığmaz döner dünya başıma
O’da bir gün gelecek ben olduğum yaşıma
Ne istedi bilmedim zehir kattı aşıma
İçimi yakıp gitti olmaz oldu yananım

Sözlerimi söylerim okuyana yazana
Minnet duydum çağlardan koşup gelen ozana
Güvenimi yitirdim yeni nesil kızana
Yanımdan bakıp gitti gelmez oldu yananım

Ciğerim paramparça yanar aşkın oduna
Gündüzün gelmese de gece gelse yâdına
Anımdan anısını yazıp durdum adına
Bitmeden çekip gitti almaz oldu yananım

Ağlarım bu dünyada gülen kim soruyorum
Yüreğimi yitirdim bulanı arıyorum
Yolun sonuna geldim az kaldı varıyorum
Harımı yakıp gitti bilmez oldu yananım

Mürsel Adıgüzel