Okyanusun ortasında savrulan,
bir gemi kadar bile şanslı deilim;
O gemi, benim kadar yalnız deil ki
Mürettebatı var içinde,
üstelik batana kadar yanında kalacaklar...

Bir türlü beceremedim; gece kadar karanlık ,
Gündüz kadar aydınlık olmayı,...
Bari ay gibi olayım dedim;
Bİr görünüp bir kaybolurum hiç deilse,
bir var olurum bir yok,
Ama onun kadar da şanslı deilmişim,
Benim onu aydınlatan gibi bir güneşim bile yok.

Buruşturulup atılmış bir kağıt bile,
Bir gün bir yerlerde ,
Bir yabancı el olsa da, düzeltilir okunur.
Yada; ne biliyim işte,
Bir çöpün bile geri dönüşümü olur..
Peki bir insan neden yok sayılıp unutulur?
Değersizimidir çok, çok değersizde bir değer değilmidir,
Yada söyleyin bana; kim değerlidir?
Ben değilsem,
kimdir bu aşık olnupta tapılacak adam.?
Kİmdir benliğini vereceği kişi,
Yada, kim sevebilir onu ben gibi?

Hayat deyip geçerim;
Bazende kaderdir gerçekten yaşananlar.
Peki ya ne olucak yaşanamayanlar?
Geçtim hayat kader falan deyipte nelerini, nicelerini,
Daha ne olduğunu bile bilmeden,
ismini bile koyamadan.
Sadece kendimi adadığım, anlamadan...
Seni nasıl silipte kader deyip geçebilirim.

VURAL POYRAZ
0 1.07.2007