hemşehrim gibidir (inatlarım) ve sevdalarım
içimde taşırım sancısını
ne zaman yanlız gezen bir kavram görsem
düş yuvama saplarım Tamarin ağacını.

lapa lapa bir yağışı vardı
üzerime düştüğü zaman yokluğu
varlığına çarparım
içimdeki sancıları katar katar
soğuk bir hayal gibi saçak olup hüznüme sarkarım.

kederi ve birbaşınalığı
iyi işlediğim zaman tasa ustasıyımdır
okunmaz düşlerine dokundum
takibinde olduğum kör gözlerin kamçısı çocuksu bir şimşek
çocuğa kör sevda masalını anlatırken
Tamarin ağacının gölgesindeyimdir.

savaşların ortasında durur mered
keder mabedi gibi gölgesi,
sarı yapraklarında yar kokusu
şerbet gibi gece ortasında
yara hasretimi büyütür hışırdayan korkusu.

sarı yaprağı kırmızı yaprağına bakınca
seher vaktirdir
bir dalında mendilim asılı,
mendilim sallanmaz
yokluğu düşlerime serpilmiş rüzgar taklidi.

şöyle kalın gövdelidir
kırık başlı hayaller gibi
sağnak yağar yani
sessizliği benim gibi delidir.

biz yalancıktan mutluyken gölgesinde martıları seyrederdik
ona,"martılar dalına konacak." derdik
karşımızda hiç deniz yoktu,
Tamarin ağacına işlenmemiş yalanlar söylerdik.

kalındır demiştim gövdesi
ona sarıldığımızı söylerdik
oysa hep uzaktan baktık
ona bir şey söylemeden giderdik.

kavun karpuz çalınca
Tamarin ağacının gölgesine giderdik
bir de ayçiçeklerini anlatırdık
karanlık düşlediğimiz aşlara sarkınca.

bir duruşu vardır uzaktan
mübarek hüzün yanardağı sanki
kerpiç duvarlı antik masal
şerefi elinde fışkırır,rest çekerek topraktan.

kurduğum düşleri kaysı çalarak anlattığım sessiz çığlık
nasıl da nehirlerarası yüzerdik
o dağ benim bu dağ senin
gitmeden hepsini gezerdik.

ben dalın olurdum,sıcak rüzgarlara uzatırdım hayallerimin avuçlarını
avucuma beni terkedecek aşlar damlardı
üşürdüm Tamarin ağacı
sancıların beni yaprağınmışım gibi saklardı.

ben tanrılar ülkesinde aşkı tanıdım
sen gölgene analık etmeye devam et
üç-beş yaprağını da
beni terkeden aşkıma armağan et.

hoşçakal Tamarin ağacı
hep bir düş gibi lapa lapa yağ
bir yıldırım gibi çarp dur sarhoşların kasrına
bitene kadar bu sancı...