Ne iktidar muktedir, ne de âdil bir devlet,
Böyle çarpık sistemden krizler doğar elbet.
İltifatlar makama, mala mülke, paraya,
Sağlık, enerji, zaman, kaybolur milli servet.

Uçurumlar çok derin, alt üst oldu dengeler.
Yoksullar morfin yemiş, sarhoş gibi sendeler.
Güçlü olan zayıfı düşürünce oltaya,
Etlerini sıyırır, kemiğini rendeler.

Ne oldu ki insanlar benlik kavgası güder.
Dost dostu düşman gibi, rezil kepaze eder.
Fukaralar razıyken bir lokma, bir hırkaya,
Kimi küstah ve mağrur, Nemrutça yaşar gider.

Kimse fikir üretmez belâ gelip çatmadan.
Sorgulamaz kendini yatağına yatmadan.
Kimi lükse tutulmuş, kimi köşke saraya,
Kapılıp gidiyorlar vicdanında tartmadan.

Elli yıl öncesinden daha geride tarım.
Sanayimiz zaten yok, yatırımlar hep yarım.
Ticaret hortum hortum, kezzap döker yaraya,
Her tarafta yangın var, içinde sen ben varım.

Gerçi talep ne ise netice öyle doğar.
Aldığımız her sonuç, ortak niyete uyar.
Sözle özü bir edip eylem gerek duaya,
Kör ancak böyle görür, sağırlar böyle duyar.

Fitneleri besleyen, kararsızı ayartan,
Bu dumanlı havayı daha beter karartan.
Vatan ışığa hasret, bir muma bir çıraya,
Öyle gün geliyor ki bu günleri aratan.

Tek kurtuluş yolu var, katma değer üretmek.
Asalak geçinmeden bedel verip tüketmek.
İrfanımız var ise, el girmeden araya,
İnsanlar sürünürken, onu tutup yüceltmek.

11.06.2001………….Mustafa YARALI