Çay karası içimlik gözlerinle
Vaktim daralmadan gel sevgilim
Bilirsin ömür dediğin gelir senle
Gider senle
Ölüm dediğinse
Bir kaç metre kefenlik ve kazılmış derinlik, üzülme
Hasret aramızda hasetlikle meşgul
Gitme diyorsa şeytan kandırıyorsa seni hala
O’nu dinleme
Yine de gel bana çaykaram
Sol bağrındaki kırmızı duvağınla
Bir gün daha bitiyor bak!
Kapanmak üzere ruh perdem
Güller, karanfiller koklanır her dem
Seni son bir kez görmeden göçmek istemem
Gel
Gelirken iki bardaklık da çay getir evdeki demliğinden
İçeriz son kez
Ölüm de çaykarası değil midir zaten
Vedamı çayla yapmak isterim birtanem
Yanında şeker niyetine sen
Azrail ruhumu çekerken bedenimden
Elimde ince belli çay bardağım
Başucumda kederli gülümsemen
Höpürdeterek yudumlayacağım
Öyle bir içeceğim ki ecelli çayı o an
Azrail bile iştahlanacak içmek isteyecek inan
Ardından titreyecek canım
Seni istemeden ağlatırken
Ölüm bekçisi haykıracak kulağıma
Vakit geldi tamam...


Nurcan Talay