2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1505
Okunma
Umutların en yakın zamanıydı,
gerçeğine uzattığımda elimi
çöküşünü izledim umutlarımın!
karalara büründü sonra herşey
bütün dünya.
koştum...
gücüm yetene kadar koştum
yarınlarımın peşinden
sana ve bana bir güneş yakalayabilmek için.
uzaktı güneşimiz,
uzundu yol,
yoruldum...
düştüğüm yerde verdiğin güçle dikildim,
sen geldin.
avucunda bize ait bir güneşle
yeni umutlarla.
ama yorgunduk ikimizde
bize güç veren umutları çalmıştı birileri!
ve biz
aldatılmıştık!
hayat mı aldatıyordu bizi
biz mi kendimizi kandırıyorduk?
yoksa birilerinin eli,dili mi uzanıyordu hayatımıza
bilemedik.
ama gerçek "biz"dik
biz gerçektik
ve biz bir hayat demektik.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz