İnsanlara güvenin zor olduğu bir zamanda yaşıyoruz. Dostluk güven gerektirir. Dostum demek zordur bu yüzden. Parmak sayısını geçemez dost sayısı.

Dostumsun dedin dostumsun dedim. Ben içten gelerek gerçek bir dost olarak demiştim ama sen yalandan dost olmuşsun.



Güvenmemek en doğrusuymuş. Bana güvendiğini düşünmüş bende sana güvenmiştim. Demek ki başından beri bana hiç güvenmemişsin.

Demek ki dostluk kavramı yalanmış. Dostluk ölsen de devam eden ölmeyen bir kavramdır. Yalancı dostluğun süresi bitmiş artık sende.

Sağlık olsun…
Ön yargılı olmaktan her zaman korktum. Belki hakkında yanılıyorum belki de bilmediğim şeyler olabilir dedim. Lâkin hiçbir açıklama yapma gereği duymadan ( önemsemeden ) gitmen aslında her şeyi açıklıyor.

Bir kez daha dostum sandığım insanı kaybettim. Bir kez daha hayal kırıklığı yaşadım. Dostluğun ve kardeşliğin var olduğuna inanmalıyım artık bilemiyorum.

Anladım ki dostum diyenden ve dost görünmeye çalışandan uzak durmalıyım. Anladım ki değer veriyorum dese de inanmamalıyım.

‘’Açık kalple konuşan düşman, İçinden pazarlıklı dosttan daha hayırlıdır.’’

Nerde Abi seni üzen o dost.
Senin gibi değerli bir dost bulmuşta daha ne ister.
Şiirin harikaydı.
Yüreğine sağlık.
Saygılarımla