İNSAN DEMİŞ

Yüce Rabbim toprağı, yoğurmuş şekil vermiş,
Canlandirmış ruh ile, cemaliyle süslemiş,
İradeyle akılla, mesuliyet yüklemiş,
Melekten üstün kılmış, işte bu insan demiş.

İki kulak iki göz, boğum boğum boğazı,
Düşünerek söylesin diye, bir tek ağızı,
Damardaki sıvının, rengi olmuş kırmızı,
Vücutta dolaştırmış, işte bu da kan demiş.

Donatmış yer yüzünü, ayrı ayrı bir mekan,
Çeşit çeşit renk almış, çepe çevre asuman,
Hiç durmadan dönüyor, tüm kainat an be an,
Yörüngeye oturtmuş, işte bu devran demiş.

Ayrı ayrı özellik, her varlıkta bir başka,
Akıl yaşta değildir, bulunur o da başta,
Hikmeti arıyorsan, bulursun uçan kuşta,
Sevgisini göstermiş, işte bu yaran demiş.

Her zerreye verilmiş, özenle ayrı değer,
Kılı kırka yararak, hesaplamış O meğer,
Sevgilimsin diyerek Onu bir başka över,
Kılmış Onu halife, işte bu canan demiş.

Ali GÖZÜTOK
2005 antalya