GÖZLERİM …

Deniz gözlerimle bakıyorum hayata
Durgun sakin sesiz buz gibi
Bir deniz sabahında
Dalgalansa hırçınlaşsa coşsa da
Dönüyor mavi gökyüzüyle bütünleşerek
Işıldayan sıcak güneşiyle
Dingin engin sabahına

Kahverengi gözlerimle bakıyorum hayata
Ellerimin arasından eliyorum
Sımsıcak kumları rüzgârlarda
Ayağımın altındaki sıcak toprağa
Etsek de ihanet
O esirgemez devam eder analığına

Kızarmış kan çanağı gözlerimle bakıyorum hayata
Sönmüş bir volkan patlıyor içimde
Sarıyor yakıcı lavlar her yanı
Hem yer hem gök boyanıyor kızıllığa
Eritip yakıyor benliğimi
Lavlara karışıp gidiyorum
Akarak derin yarlardan aşağılara…

Kurşuni gözlerimle bakıyorum hayata
Her yanımı kaplayan siyah beyaz filmler
Öğrenilmiş ama hissedilmeyen yaşamlar
Korku filmleri, romantik komediler, dramlar
Herkes birer oyuncu
Boğaz tokluğuna rol keser durur
Hayat sinemasında
Ne replikler bizim ne duygular ne hayatlar
Ne de rol alacağımız senaryolar

Ve yeşil gözlerimle bakıyorum hayata
Her yana saçılan tohumlar
Umutla ekilip sevgiyle beslenen fidanlar
Ölüm ayırana dek süren mutluluklar
Biliyorum ki her ölümde bir doğum
Her hüzünde bir neşe
Ve her sıkıntıda
Bir huzur bir umut var
Kuşanıyorum umut yeşili elbisemi
Karışıyorum hayata
İnsanların arasına …

Eylül 2009