ZAMANIN SANDIĞI

Zaman ince ince sızlayarak
Derinlerimden akan bir ırmak…
Bir yanda geçmiş fotoğraflar;
Keşkeler, olsaydılar, suçlamalar, suçu başkasına atmalar…
Yatıyorum keşke ,
Kalkıyorum keşke…

Ne zaman başımı çevirsem
Bugüne ,
Buğudan bir şey göremem..
Silik anılar canlanır bugünün aynasında
Birden parlayıp kapatır bugünü.
Gözüm görmez o an
Ne bugünü ne yarını ne …

Aynaya düşen kimi zaman
Süleymaniye bahçesinden bir damla gözyaşı,
Kimi zaman bir Beyazıt kalabalığı,
Bazen Saray burnunda bir bardak çayın buğusu
Dalgaların kıyıya tokat gibi gelişleri
Ve tokatları yakından hissedişim…

Hepsini öpüp koklayıp kaldırmak istiyorum
Naftalin kokulu sandığıma
Arada okşayarak çıkartıp bakmak için…
Ama onlar inadına üstüme gelerek
Tadında bırakmayı reddediyorlar.

Her birine dokunuyorum sevgiyle
Sesleniyorum
Ey sevgili tecrübelerim
Alın yerlerinizi, zira kalkıyor geçmiş treni…

Artık tam ortasındayım yolun
Ne gerisinde maceranın
Ne de ilerisinde
Tam ortada nerede durmak lazımsa
İşte tam orada!


Sevgiyle kucakladım sandığımı
Elimi şöyle alnıma koyup
Gülümseyerek bakıyorum yarına
Bir yandan da sağlamca basıyorum
Hayatın tam ortasına…