7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1508
Okunma
SUSTUM
Bir karabulut çöktü yüreğime
Bilmezler, duymazlar...
Karardı tüm hayalleim
Kalmadı neşem, kalmadı umudum
Kalmadı yarınlara ait düşlerim.
Geceyle gündüz içiçe geçti de
Ayırt edemez oldum birbirinden.
Karanlık bakar olmuş gözlerim
Gün ışığında bile siyahlarda...
Sustum...
Dilimde kalmadı hiç bir hece
Mühürler vurdum yüreğime
Düşünceleri azad ettim gökyüzüne
Artık hiç biri bende değil diye...
Bende olmayanlarla yaşamak ağırdır bilirim.
Acısı derin,kederi ölüm gibi sonsuz
Hani derim geceleri uyusam bir daha uyanmasam
Unutmak yaşamamak için bu acıları...
Herşey gibi buda olmaz, olamaz uyanırım yine
Yaslı yüreğime,yorgun gözlerime,dayanamadığım hayata...
MÜNEVVER ERDOĞMUŞ