Bir an ölümü düşündümkendimce
nasıl olur nasıl yaşanır , demeyin nasıl yaşanır ,diye bir düşünün
gözlrininizi kapatmaya gerek .Sadece hayallaeri canlandırın bir az
nasılmı!
Hiç acı çekmeden yattım yatağa
bir an için kalbimin durduğunu düşündüm
nefes alamadım bir an.
Bağırmak istedim fakat sesimin çıkmadığımı hissettim
kendimce kalkmayı düşündüm oda ne vücüdümda hiç bir hareket olmadı
korktum dehşete kapıldım nafile ....
Bütün çabam boşaydı iki gölgenin geldiğini gördüm
anlayamadım baştan
Eşime seslendim korkuyla aklıma getirmek istemedim
taki hesabını sormaya geldik eyinceye kadar.
Bu ne acele diye sordum sadece bunu hatırlıyorum daha çok işimiz var diye bir cevap sadece
Artık yolun sonuydu bunu anladım çaresizce bekledim
Ne zaman diye sormaya bile zamanım yoktu.
Ne bir veda ne bir görüş zamanı sadece son bir nefes
artık sonrasını düşündüm..
yemek vakti geldi eşim uyandırmak için geldi son ibr öpücük
hadi kalk kahvaltı demeye kalmadan o benbeyaz vede soğuk bir beden
ne olduğunu anlayamadı sadece biraz tuhafça baktı biraz
ve aniden bir feryat aliiiiiiiiii diye .Tutup sarılmak istedim buradayım diye nasıl olacak
birkaç damla gözyaşı döküldü üzerime
eşimin yıkıldığını gördüm hiç görmediğim kadar,
peşine birkalabalık yığıldı eve çoluk çocuk dost akraba
kim varsa geldi apar topar karga tulumba bir telaşe
kendimi hastanede buldum
sadece 10 dakika o ben beyaz doktorlar döndü etrafımda
büyük feryatlar eşliğinde kendimi buz gibi odada buldum
benim gibi niceleri vardı
bazıları geiyor bazıları gidiyor
soğuk vede karanlık neden sıcak bir odada değilim
neden aydınlık değildi burası uykyya girmek istiyordum ama hiç uykum yok
soğuktan dondum sıkıca sarıldım üzerimdeki çarşafa neden bir yorganım yoktu
ağlamak istiyordum ama bir damla gözyaşım yoktu
saat kaçtı acaba gecemi gündüzmü neler oluyor
derken bir kapı açıldı birden oh be
kurtulmuştum artık
oda ne dıaşarı çıktıkça feryatlar ağlamalar anlamadım..
kalkıp neler olduğnu anlamak istedim ,
gördüklerim ,benim sülalem ...soruyorum beni duyan yok
eşime sarılıp tokatlar atıyorum kimse duymuyor.Herbirinin baktığı yere baktım hayretler içersindeyim....Kendimi gördüm yorgan diye sarıldığım meğerse benim kefenimmiş
o an anladımki ben ölmüşüm
artık yapacak bir şey yok yolun sonuna geldik artık...Eşim çocuklarım her biri ayrı ayrı sarılıyor..
Gözyaşları seller gibi kendimi vede çevremi izliyordum
şaşkınlıkla
imam gelinceye kadar durum sakin imam geldi feryatlar ayyuka çıktı
dayanmak zor ama ağlayamamak hepsinden zor
adım adım gidiyorsun herkeste bir telaşe
omuzdan omuza deniz dalgası gibi
fısıltılar içinde kimi genç dedi kimi neden diye sorguladı
çocuklar daha durumdan bir haberdar sadece babam nereye gidiyor diye sordular
cevap çok uzaklara yavrum çok uzaklara.....
Nihayet son durak musalla taşı
imam yaptı duasını kıldı namazını
kimi hakkını helal etti kimi cevapsız kaldı
gideceğim yeri görüyordum toprak yığılmış bir kenara
sol ve son yolculuk10 adım ötesi
sarılan kollar indirdiler kara toprağa tek tek dizdiler meşe tahtalarını
kuyudan tek tek çıktı sevenler
ve son durum kürekler yığdı o kara toprağı üzerime
yavaş yavaş kesilen dua sesleri
artık bitti hesap saati geldi çattı
sonrasını bilmiyorum
yıllar sonra..................................
eş çoluk çocuk bir görmek istedim
gök yüzünden seyri aleme daldım.....
yaşadığım yerlere adım adım yürüdüm
çok şey değişmiş tanıyamadımne ev var ne çoluk çocuk
konu komşu yarısı oralarda yarısınıda tanımakta güçlük çekiyordum
soruşturdum nerlerdeler diye....
eşim evli çıktı çocuklar yeri yurdu belli değil
mal mülk satılmış arkadaşlar unutmuş adımız tamamen silinmiş
daha fazlasına gerek yok boynum bükük geri döndüm anladımki
yaşananlar hep yalanmış
dünyada hayat sadfece bir hayalmiş dökülen göz yaşları verilen vaatler
boş laflardan başka bir şey değil
fazla yaşamak iyiiiiiiimi karar sizlerin
BEN ÖLÜMÜ ÖZLEDİM SANKİ GERYE BAKMADAN GİTMEK ?