Ah! Be anam
Yansam da ana gibi yanamam bilirim
Bilmediğim
Beş-altı belki sekiz ana
Hangi taşı basacak
Evlat diye bağrına

Beş-altı belki sekiz sönen ocak
Oğul senin yerin nasıl dolacak
Hangi bayrak hüzünlenmeden
Üstünde dalgalanacak

Sazak’ta hava dumanlı
Sis kaplamış her yanı
Nasıl ayırt edebilirsin ki bu pusta
Dostu düşmanı

Kalleş bir pusu
Yağan kurşunlar
Beş-altı belki sekiz can
Yetmedi mi ödenen bedel
Kelkit çayı bile kan akıyor kan

Ne zaman gezecektik demokratik bir ülkede
Göğsümüzü gere gere
Ne zaman

Yüreklere sevgi yerine yangın düşmüş
Sönecek türden değil
Bak ana kuzularına
Cansız bedenleri yerde yatıyor
Cansız, masum, çok üşümüş

Hangi göz yaşı
Hangi feryat geri getirebilir gidenleri
Hangi insan evladı sıkabilir
Can taşıyan bedenlere
Böyle iğrenç mermileri

Ah! Be anam
Yansam da ana gibi yanamam
Göğsümde şiddetli bir ağrıdır yutkunduğum
Bütün kurşunlar sanki bedenime saplanmış
Artık istesem de atamam
Atamam…

TOPRAK VE BARIŞ’TAN
CEMAL EROĞLU