4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1250
Okunma
Gün..
toprağa düşen çığ gibi,
şafağın kızıllığını içmiş
evren,
beyazlığında kaybolmuş
çiçek motifli düşler
gölgeler çağırdı beni
üşümüş vede yalnızdılar
her gün yeniden başlamak için
seni seviyorum
sanki ellerimde boş bir kağıt
üstüne fırçayla boyanan günler ise kısmet
günbegün..
menekşeler
renklerinde kalıyor sadıkça
ağlamaklı içli şarkılar
yapraklarına iliştirir özlem
unutmak istediklerim
senle yeniden başlıyor doğmaya
o kadar çok ki
ve o kadar kızıl ki
günün içinde yalnız gezen gölgelerin
Nerden geldiğini soracak mısın?
Belkide yiten günün karanlığından
Arda kalan renklerin solmuş hüzünlerinden
zaman acıklı
ve ben
sevdiğim her şeyden alacaklıyım
Cevap Yaz