3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1640
Okunma
Dağların ardından vurur şavkını,
Buluşur toprakla güneş ışığı.
Geceye nazire, hem de arkadaş,
Oluşur toprakla güneş ışığı.
Herkes uykusunda, odur yol alan,
Her daim, her yerde aydınlık olan…
İşte gerçek budur, başkası yalan,
Çalışır toprakla güneş ışığı.
Karşılık beklemez, vermektir özü.
Bütün âlemlerin biricik gözü…
Ana şefkatiyle kucaklar bizi,
Gülüşür toprakla güneş ışığı.
Kimimiz şikâyet ederiz ondan,
Kimimiz afiyet dileriz ondan.
Tarlaya bereket bekleriz ondan
Alışır toprakla güneş ışığı
Hem suya ulaşır, hem de havaya.
Sıcacık bir sevgi, huzur yuvaya…
Dağları yeşertip, verir ovaya;
Doluşur toprakla güneş ışığı
Gazabı çetindir, taşlar da erir
Dinlenmez hiç bir an yürür de yürür
Sakınmaz kimseden, verdikçe verir
Bölüşür toprakla güneş ışığı
12/2009/Konya
5.0
100% (1)
Cevap Yaz