Hayat yalnızlıklar aynasıdır
Kalabalıklar içinde tek başınadır
Ne bir arkadaş, ne de bir dost
Hiç kimse paylaşamaz
İnsanın içindeki yalnızlığı
Bazen olur haykırırsın
Anlaşılmak istersin
Biri elinden tutsun seni anlıyorum desin istersin
Ama boşunadır
Çünkü anlıyorum diyenler bile seni anlamazlar
Bir kuru söz olur anlıyorum demez

İçimde kopan fırtınalar
İnsanların yüzüne vurmak istediğim gerçekler
İçimin karanlığında kaybolup giderler

Tek başıma dolaşıp yürümek isteyişim
Bazen bir dağ başında tek başıma yaşamak isteyişim
Bazen de oturup ağlayışlarım
Yaşamın beni yalnızlığa sürüklemesindendir belki

Ben bir çaresiz insanım
Dilim yetmiyor içimdeki yangınları anlatmaya
Ama biliyorum ki hiç kimse beni anlamasa bile
Var bütün alemin ötesinde
Beni benden daha iyi bilen
Haykırışlarıma ses verip
Seni anlıyorum diyen