Tutulurken gözlerinin çapraz ateşine,
Bakışlarında buzullar erir, baharlar biter.
Dağılır gam, neşede rastlanılmaz eşine,
Gözlerim gözlerine bakmasa da varlığın yeter.

Serilirken ıslak hayallerim güneşine,
Özlemin depreşir, çıkmaz koylara iter.
Suskulu sancılarımla düşerim peşine,
Ellerim ellerini tutmasa da varlığın yeter.

Takarken çark-ı felek bizi dişine,
Öğütülen ömrümüzün dumanı tüter.
Pranga vurulmaz, anın dörtnala gidişine;
Dizlerim dizlerine değmese de varlığın yeter.

Verirken dünyaları tatlı gülüşüne,
‘Balım’ diyen dillerin, ne cici öter.
Yıldız yıldız akarsın şairinin düşüne,
Nefesim nefesini almasa da varlığın yeter.

Katarken manolyam can, şehrin keşmekeşine
Hasrete rehin olmak, ölümden beter.
Sevda çıkmazındayım, bak dünyanın işine!
Kaderde kavuşmak olmasa da varlığın yeter.

05.12.2009
Muhittin Alaca