Kalkmak üzere tren,bu tren son tren.
Acıklı bir sesi var beni ürperten.
Hasret yolcuları taşıyor.
Soğuk bir güz akşamı soğuk yüzlü tren.
Ağıtlı yolcular sancılı gar.
Senin ellerinde bir valiz bana bakıyorsun aciz.
Ayrılmak istemediğin her halinden belli.
İkimizde suskunuz içimizden ağlıyoruz.
Bu gece hayatımın en zor gecesi.
İçimden trenin çelik duvarlarına başımı,
Vurmak geliyor sonra yine o acıklı ses çalıyor.
Kalabalıkların arasından iri bir ses:

Yolcular kalmasın bana o son sarılışın var ya!
Dünya durdu o an sanki ikimizde ağlıyorduk.
Artık gözyaşlarımız çağlıyor du dinmiyordu.
Sen garın kapısından çıkarken,
Şu koca dünyada yalnız kalan ben.
Islık çalarak aldı götürdü seni benden,
O hain kara tren.

Not: Bu şiir şairinşiirleri kitabından alınmıştır.

Hasan Tosun