inan bana tapmıştım sana aşkısı,
uğruna yapabileceklerim,
yapamayacaklarımı çoktan aşmıştı,
sen bir damla yağmurken,şelale olmuştun,
dolmuştun nefesinle ciğerlerime,
ben bir kalpsizken,keş’in olmuştum.

seni çok özledim aşkısı,
o muhteşem sesini,ellerini..
vazgeçilmezim olmuştu tenin,
sen bir insanken,bana özel yaratılmış
bir yaratık olmuştun..
bakışların özeldi yeryüzünde göremeyeceğim kadar
ve kokun henüz keşfedilememişti,
gidersen bir daha duyulmayacak kadar etkileyici.

dokunamayacağım kadar uzaksın şimdi aşkısı,
sensiz tek bir hayal bile kuramazken ben,
sen kendine ait ama bensiz hayallerine
kavuştun çoktan..
duydum bizim zeytin ağacına uğramaz olmuşsun,
o da sana küsmüş,bir dalını bükmüş,
gitmediğin her gün için düşecekmiş yaprakları,
sense bir kavak ağacının altında
sahte bir elle..
koşturup duruyorsun.

ne sana,ne bana üzülmüyorum aşkısı,
"bize" üzülüyorum bu günlerde..
hasretin tütününü yüreğime bıraktı,
yandıkça!dumanaltı..