Bu ülkede yaşadığımıza.
Düşüpte kaldırılmadığımıza.
Işık bulunmuşken;
Karanlıkta bırakıldığımıza.
Utanıyorum.

Güçsüze yardım edilmediğine.
Özürlüye iş verilmediğine..
Gülerken;
Kaş çatılıp güldürülmediğine.
Utanıyorum.

Basının halktan olmamasına.
Sesimizin kısıtılmasına.
Gazete, televizyon, radyo varken;
Gözümüzün, kulağımızın kapatılmasına.
Utanıyorum.

Bu halimizin seyirci kalınmasına.
İş yerlerinin yüzümüze kapanmasına.
İnsanlık, rica etmek varken;
Tekme tokat atılmamıza.
Utanıyorum.

Bu ülke bizim demeye.
Bu demokrasi,insan hakları demeye.
Anayasa varken;
Hiç bir hakkın verilmediğine.
Utanıyorum.

Herkesce acınmaktan.
Devlete, iş verenlere yalvarmaktan.
Üç aylık sakatlık maaşı;
Bir gün yiyip, beş gün aç kalmaktan.
Utanıyorum.

Halkın ezilmesine.
Özürlülün dilenmesine.
Yapabileceğimiz bir çok iş varken;
Özürlüye sen yapamazsın denmesine.
Utanıyorum.

Not: 3 Aralık Dünya Özürlüler Günü. Tüm Özürlülerin Gününü Kutluyorum.


Sayın Şiirlerin Kralı Erdal Söylemez farklı bir ses ve farklı bir yorum ile şiirime renk kattığınız için size sonsuz teşekkür ederim. Yüreğinize ve emeğinize sağlık.
Saygılar
Sevgiler
Güzel dostluklara