gel desen gelirdim
gittiğin uzaklaraki bendim.
dağ gibi bir pişmanlıktan düştüm
bu kendime son gelişim
ölümlü öpüşler kusuyorum yüreğime
kendimi suç üstü yakalıyorum
sensiz gecelerimde
ve her zaman olduğu gib uzak düşüyorum senli günlere
yine aynı yerde
hep buluştuğumuz sahilde
dalmış boğaza baklıyorum
ve kendimi dinliyorum
diyorki martılar boşuna kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun
oysa gel desen gelirdim sende biliyorsun
artık dayanamıuyorum
seni çok özlüyorum
özledikçe üşüyorum
üşüdükçe biraz daha düşüyorum
her pişmanlığım içime dert
dışıma yağmur oluyor
sen beni duymuyorsun
belkide duymak bile istemiyorsun
oysaki her yalnız kalışında
gel desen gelirdim sende biliyorsun
çiçekleri bile kıskandıracak kadar sensin
ve kendini acıtmak istiyorsun
fakat güller dikenini kendine batıramaz
hala bilmiyorsun
gelmi diyorsun
herkez kendi baktığını görür
peki bu aşkın rüzgarında hangimiz yelkeniz
kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu
hatasız yaşayamayız
hadi gecenin sessizliğiyle susalım
gel desen gelirdim sende biliyorsun
git dedin ve gittin
şimdi ise ben seni nefes kadar özledim
çünkü ben sna su kadar doyamadım. . .
çünkü
sen gittin. . .