RÜZGAR


Rüzgâr söylüyor şimdi delice eserken

Uzaktan uzağa sevenlerin

Elleri birbirine değmeden yayanların şarkısını

Belki yine fuzuliler yazacak

Yârin gül yüzünü bir kez daha görmek için

Ölüm döşeğinde dua edenlerin destanını

Ama kimse bilemeyecek, bilmeyecek

Avucunda kor ateş gibi aşkı taşımayı

Bilemeyecekler sultanım bilemeyecekler

Yanmadan, yanmayı

Pervaneyi ateşe çeken

Aşkın ölümcül dansını

Kanatlarını yakıp

Kanatsız uçuran sevdayı

Binlerce şiir okusalar da aşka dair

Anlayamazlar aşkı, kara sevdayı

Bensizliğe terk ettim

Sensiz kaldığım dünyayı

Aynalardan bana hüzünle bakan

Adamın gözleriyle gördüm dünyayı

Kimsesizlikte buldum kaybettklerimi

Ben kendimi unutsam bile, beni Unutmayanı

Bavuluma koydum hasreti acıları

Bir damla gözyaşına tutunup

Göçtüm sevda çöllerine

İstemedim yanımda denizi, yağmurları

Sana bıraktım renkleri

Sana bıraktım baharı

Mavi seninle güzel

Kırmızı seninle sıcak, daha canlı

Ben yanıma aldım siyah beyazı

Bir ömür beklerim kalbinin köşesinde

Ebruli renklerinle beni tekrar boyamanı

Teselli etmez bilirim hiçbir şey

Bu kapanmaz yarayı

Şefkatli ellerinle sar

Aşkından yanmış bu biçareyi

Sevda sözlerinden bir masal yap

Uyuyalım birlikte

Zaten, en güzel aşklar ulaşılmaz olanmış

Bu yalan dünyada âşıklar bir varmış bir yokmuş

Sözlerde yalanlar

Bakışlarda gerçek aşk yaşarmış