2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2535
Okunma
Şehri kaplayan sis bulutları
Gölge düşürür, yaşanmış güzel günlere
Kar altında boynu bükük yetişen kardelenler gibi,
Hayata son mücadelesini verir, üşüyen yalnızlığında.
Puslu akşamlarda yıldızlara sığınır yaralı kalbi
Gökbeyaz duygularla, hayallerin peşinden koşar
Sonra düş kırıklığı içinde yere uzanır yorgun umutları
Ayışığının sessiz bakışları, yaşam arar solgun yüzünde.
Yıllarca kök salan selvi boylu, sıcak sevgisi
Artık dökülen yapraklara bırakır, kavak ağacı
Üzülür, sararmaya yüz tutmuş sayfaların çaresizliğine
Eski günlerindeki baharın, hasretini yudumlar acı dudakları...
(Mevsimler, yaşamımızdan bir parça süpürürken,
Kaybettiklerimizin yerini doldurmak güç olsa da
Güneş herzamanki gibi yeniden tazeler
Düşünce denizimizi ve mavi umutlarımızı...)
Arda KARANFİLOĞLU
Şiirin sahibi
Cevap Yaz