Biri var bir rüya gören ta ötelerde
Yedi tepeli semtin serhatlerinde
Kalbi ağrıyor kalkanların. susukun mızraklar
Ve bir mevsim ulubatlı hasanda mana bulan oklar
Kara basan gecelerimde yüreğimi yoklar
Raksına daldığım zevklerimin en ince aralığında ensemde yakalar

Biri gelmiş biri gitmiş istilanın
Büyüsü bozulmuş ritmine ağu karışan rüyanın
İstanbul öksüz,duası garip zamanın
Eteklerinde çağlayanlar kurumaz insanın
Kimyası bozuldu toprağı altın mekanın
Sancağı yoksul burçlarda hasanın
Uyan ey mihrabına yüz süren değil zamanı ağlamanın

Kaç göz nazar eyledi nazını
o büyük mefküre yaşadı fethin hazzını
Vah ki ne vah sana fosil yığını
Sen sur dibinde tarih oldun daha terk etmeden kılıcım kınını
Kim tutsun kim söyle bahtsız yasını
Gel gel, mevlana yürekli sanada açar döşünü

Bir dil var her dem seni öven
ölüm kucağında bile tebessüm eden
Olmazları talihsiz deyimlere gömen
Tüm vucut olup aleme serpilen
Bir dil var her dem seni öven

senin olsun türkülerin şarkıların en senfonik tınısı
Bana yeter gölgende gezinen böceklerin vızıltısı
Hazan vurmuş yaprakların hışırtısı
Manası enginlere uzanan şimşeklleri göklerin uğultusu

Senin olsun türkülerin şarkıların en senfonik tınısı
Bana yeter gölgende gezinen böceklerin vızıltısı