1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1769
Okunma
Kar altında umudum
Bahar gelende gel
Gel ki seyrana dursun çiçekler
Don vurmuş tomurcukları
Dalların boynu bükük
Kar altında umudum
Baş ucumda ölüm
Yaşam ağır
Gözü kör olsun fukaralığın
Analarının eteklerinde
Ayaz yanığı, kavruk çocuklar
Açlığın döşünde elleri
Taş kesmiş memeleri kadınların
Ocakta isli bir kazan
Kazanda kaynayan umut
Yüzü düşmüş kireç duvara
Benzi soluk bir adam
Gün çoktan indi
Karlı dağların üstüne
Göğün kızıllığında
El ayak çekildi çoktan
Ah karanlığın üstüne çöktüğü
Bu toprak damlı evler
Kar altında bu köy
Kağıdım, kalemim
Hayata yenik düşen kitaplarım
Ah bu çocuklar
Kara yazgılı kadınlar
İlmeği boynumda yaşam
Kendi ellerim celladım
Direncim, umudum
Gel a gülüm
Gel karlar eriyende
Bahar gelende
Umudum tükenende…
Eyüp Doğru
Ekim 2009 İzmir
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz