erşeyi siliyorum hayat adına ne varsa siliyorum.
bir ilk yaratıhyorum çılgın benliğimle.
dokununca bozulmayan,
sarsınca sarsılmayan,
harcayınca harcanmayan,
bir beden yaratıyorum denizin altındaki evde.
bahçem demirden,
çiçekleri göz yaşından,
havası,topragı;rüyalarımdan,
tarihi,içimde kan kusan geçmişimden,
çocuklarım oluyor,aglayan gençliğiden,
seni yaratıyorum günahkar ruhumla,
yüzünde çizgiler,
gözlerinde ihanetler,
elerinde sonbaharda arda kalan çizekler,
ruhunda kirlice yaşayan senleler,
ve kapında çarmıha gerilmiş benlerle,
yani seni en çirkin yönlerinle yaratıyorum.
kanunlar koyuyorum,
özgürlüğün igdam sehpasında yargılandıgı kanunlar,
sınırların kesin,değişmez,degiştirilemez.
sayfa sayfa bildiriler dagıtıyorum,
her bildiride aynı şey,
yani gerçeklerin gerçekten ayrılan yüzlerini taşıyan,
sahteliğe kanat çırpan bildiriler yayınlıyorum.
çünkü seni anlatacak sanat eseri bulamıyorum.
kalemimden kan damlıyor,
kagıda işliyor sesizliğe açılan umudum.
umudun yazıyorum.
umudun bir yanı dram diğer yanı yalan.
şimdi tamamlıyorum anlatılan seni,
ama gene eksizk kalıyorsun,
çünkü tamamlanmamış bir dogru ne kadar eksikse,
seni de o kadar eksik yaratıyorum.