Bırak artık!
Bitik gözlerin arkasında bir ışık arama.
Çünkü, kendi başına kaldı en bildiği yerlerde.

Artık düşüncesi,
Yaşlandığında tekrar bu sokaklardan geçerkenki gözleri oluyor.
Ama sen bilmiyorsun bütün bunları.
Nerden bileceksin ki
Neden sorularının cevaplarını.
Sadece eski fotoğraflarda…
Yırtılası, yakılası, ağlanası fotoğraflarda yaşıyor.

Akşamüstü sahilde
Elleri cebinde lodosa karşı yürüyen bu çocuk,
Sonbaharı ve hiç yaşanamamışlıkları hatırlatıyor kendine
Dinle ve biraz olsun sızlamasın için.
Ve
Kasvetli bulutların, içini yansıtan bir ayna olduğunu
Bizi bitirdiler sözünü her söylediğinde
Bulutların yağmur bulutu olduğunu
Yürümenin ve konuşmanın daha ötesinde bir isteğin olduğunu
Bilmiyorsun!

Lodos !
Es de ölelim.
Savur bizleri bulutların içine.
Hiçbir şey görmeyelim oralarda
Hatta insan bile olmayalım
İnsancıklar yap bizi.
Küçük düşünen, küçük konuşan, küçük elleri küçük ayakları olan
Kalplerimiz de küçük olsun ki gözyaşlarımız bile görünmesin
Hepimiz silüetler olalım hatta hiç tanımayalım birbirimizi

Bir dostumu hatırlatıyor bugün,
Şimdi değil İzmir!
Şimdi değil diyordu.
Şimdi lodos şimdi.
Al LODOS !
Denizimi, ağaçlarımı, saçlarımı ve ceketimi almak istediğin gibi.,
Kalbimi de al.

KATRE