Her yeni başlangıcımın sonu aynı hayal kırıklığıydı. Her "Seni Seviyorum" un ardında bir şüphe saklıydı. Bir kapı daha kapanıyor suratıma. Ve şimdi hanginiz açacak onu? Bu sokakta yürümeyeceğim bir daha, yeminim var Tanrı’ya. Artık kapatıyorum hayatımın geçmişini. Adı ne aklımda ne hayatımda. Ondan nefret etmeliyim. Öyle düşmeli ki gözümden, usulca, yavaş yavaş. Karşıma dostça geçtiğinde bile yüzüne tükürmeliyim. Ben hep ölü bir aşkın aldığı nefestim. Onu yaşatamadım, o öldü, o gidiyor. Ben kalıyorum. Şimdi olmaz. Hayır, gidemem. Ve şimdi hangi yılan girdi koynuma? Nefes alamıyorum sanki. Baktığım her yer üstüme geliyor, baktığım her insan. Aydınlıkta bulamadığımı karanlıkta arıyorum artık. Böyle olmaz, ölme zamanım. Ve şimdi hanginiz zehirleyecek beni? Gözleri.. Gözleri beni büyüleyen ay parçasıydı, yağmurdan sonraki yaprakların yeşiliydi sanki. Gözleri yağmurdan sonra aldığım nefesti, her yağmurdan sonra içime çektiğim toprakların kokusuydu bayıldığım. Gözleri öldü, gözleri gidiyor. Onunla gidiyorum kimse görmeden. Ve şimdi hanginiz gömecek beni? Aşka inancım yok. Çoktan kapattım ben o defteri. Ah benim kirli anılarım, bu deftere yazamayacaklarım. Nasıl acıyorum sizlere, yazık. Yeni bir başlangıç diyorsunuz. Ve şimdi hanginiz benim yeni hayal kırıklığım?