Depresif bir gecenin sabahında

Şizofrenik bir kadın gördüm aynada..

Bu ben miydim?

Yok yok..ben olamam.

Olsa olsa deli ikizimdir o..

Bakma bana öyle..bakma..

Hep sırtını döndün bana

Şimdiye dek.

Şimdi bakıp bana sırıtma..

Delişim benim..

Ama sana kızsam da

Bilirim ki hep sevdik birbirimizi

Desteğimdin en umarsız anlarımda

Güldürdün beni hep

Ben ileri baktım hep…

Sense geri..

Ne olacaktı ki

Ne de olsa deli…

Soğuk kış günlerinde

Atla desem buz gibi sulara

Atlardı benim deli..

Uyanmak var ya sonunda

Ben miskin miskin yatarken

O capcanlı gezerdi..

Benim benzim sararırdı

Onunki gül pembeydi..

Ben çatarken hep kaşımı

O güler geçerdi bana..

İşte şimdi yine karşımda

Ne yapsa yeridir derler ya

Eğildi öptü alnımdan beni

Birden bire..

Yaşam nasıl bir bilmece dedim ona..

En büyük bilmece

Sensin aslında dedi bana…

En olmadık zamanlarda

Atardı şuh kahkahalarını

Delişim benim.

Basardı küfrü canı isteyince,

Hep özendim ben ona..

Sırt sırta geçti oysa ömrümüz..

Hiç bırakmadı beni..

Bir gün bile

Hissetmesem özlerim ben delişimi.

Bu sabah aynaya baktım

Delişim güldü bana..

En büyük bilmece

Benmişim aslında.

Ben aktım

O kara…

Sınırları yoktu..

Güler oynardı..

Ben çekilsem de

Kendi kabuğuma…

Bu gün dedi ki

En büyük bilmece

Benmişim aslında.

Şeffaf bir deniz anasının

Kıvrık kolları gibi

Sarsa da umutsuzluklar

Bedenimi

O gelip kurtardı hep beni

Mutluluk ne renk dedim

Boşver fazla düşünme

Aslında şeffaf dedi .

Bulursak bir gün

Alıp boyayacakmışız

Eee.. ne de olsa deli derler ya..

Bakarsın yapar…

Elleriyle yontar hayatı..

Belki de lime lime yapıp atar..

Güldüm geçtim

Bu defa da ben..

Eeee ne de olsa delimdi benim..

Durup durup diyor ki bana

En büyük bilmece

Benmişim aslında__Mşrf
Müşerref ÖZDAŞ