Deniz
her gün bir
güneşi batırır,
Ama güneş her gün
batacağını bile bile
Tekrar döner denize…
Güneş denize âşıktır
çünkü.İşte özlemek
budur budur işte
mecbur olmak,
Daha ötesi
var mı
bunun?

Özlemek göğsünde parlayan kızılbir bıçaktır.
sümbülün dudağındaki biçaredir.
Bülbülün dilindeki sazdır.
Yolu gözleyen iki
gözdür özlemek.
Özlemek teselli
iki söz değil,
Gönülün
kapısız
odasıdır.

Özlemek
akıntının
tersinde
yüzmek
gibidir.
Yüzdükçe
yorulursun,
Yoruldukça
başladığın
yere geri
dönersin.
araya bir de
mesafeler girmişse
Hatırını bile sormadan
zamanın,
Apak bir
hançerdir o,
zaman belinde
parlayan kırık nağme.

Sokak başında dibine ışık veremeyen
bir lambadır özlemek.
Herkesi görürsün
kendini
göremediğin
kadar…