HAYAT SEN Kİ !!



Bir duasın dilimde her gece tekrarlanan

Gözden süzülen yaşlarla yaradana yakarılan...



Sen ki, umutsuz yarınlarımın umudu

Vazgeçişlerimin başlangıcı...



Sen ki, içimdeki med-cezirlerin dinginliği

Kopan kasırgalarımın barınağı...



Sen ki, yüksek uçurumlarımın son durağı

Açık denizlerde kaybolan yıllarımın sahibi...



Sen ki, sorgusunu vereceğim günahlarım

Hesabını soracağım ahların sahibi...



Sen ki, zorluğunda ölümün ivediliğini istediğim

Her şeyden el çekip nefret ettiğim...



Sen ki,güzelliği ile vazgeçilmez olan

Yaşanılmak istenen daha doyulmayan...



Ey hayat !!!

Sen ki, beni ordan oraya vuran

Çölde bir kum tanesi gibi savuran

Sen ki,bazen aşık edip çoşturan

Bazen umutsuzca kolumu kanadımı kıran...



Yoruldum ben

Ne zaman biter benle olan savaşın

Ne zaman durulursun bende bilmem

Sen ki, hiç yorulmayan...



MÜNEVVER ERDOĞMUŞ