İnsanın hayatında yokuşlar olabilir.
Soluk soluğa kalabilir yürürken insan.
Hayat akmaya devam etmelidir.
Ne dersek diyelim akar zaman,
Yaradanın sözü üstüne kim söz söyleyebilir?
Kadere inanıp yaşar kul olan,
Nasipten öteye köy yoktur bilinir.
Kavuşması olsaydı Mecnun ile Leyla’nın,
Aşklar nasıl böylesine efsaneleşir.

Kimi zaman acılar üst üste gelir,
Yahut biz öyle sanırız kendimizce,
Karşınıza iki yol ayrımı çıkabilir,
İnançsız dillerde isyanlar kol gezer,
İnançlı yüreklerde şükürler dillenir.
Kaleme vurur ayın şavkı geceleyin,
İnsan güç veren bir şiir çıkıverir.
Şaire sormayın ne diye hislerin.
Öyle olmasaydı dermiydi şair,
“Ayrılıklar da sevdaya dahil”

Kimileri farkında değildir sınavların,
Ağlar, sızlar, üzülür ve ancak kendini tüketir.
bilmez ki değer verenleri bunu istemez.
Kimileri acizleştikçe acizleşir.
Şeytan musallat olur duasız ruhlara,
Kötülükler esarettendir.
Asil olmasını bilmeyen insanlarda,
Öyle bir an gelir ki gerçekten sevilir.
Dik durmak lazımdır aşkın acılarına,
Bazı zaman mecburiyetten gidilir.
Anlayışla karşılamak lazımdır o anda,
Gidenin ardından beddua mı edilir?
Yanında olduğunu hissettirmek varken dualarla,
İşte o zaman sevginin gücü gelir.
Bazı zaman gidenin ardından küfürler edilir.
Dünyaya geldiğinde yazılmıştır kimilerin yazısı,
Onu vücuda getiren güç sözü söylemiştir.
Öyle ahım şahım bir şey yapmasına gerek var mı?
Sadece “Ol” demiştir.

Hayat devam eder kendince bu dünyada,
Nice sevgililer ayrılır, bir otobüs gelir.
Kimileri mecburdur alın yazısına,
Sevdiğin sandığın duraktan seni alıverir.
Kimse nasipsiz yaratılmamıştır bu dünyada,
Gönül penceresini asla kapatmamak gerekir.
Karşısında saygıyla, sevgiyle yapılan bir manzaraya,
Kimileri yetinmez bununla,
Sorgular kendini anlamsızca “Neden ben” diye,
Hiçbir zaman üzülmemek gerekir,
Sevdiklerinin ve kendinin alnına sürmedikçe leke,
Bir bakarsın karanlıktır bir anın, bir an sabah oluverir.
Sevgini kendine saklamak varken,
Hangi insan konuşabilir?
İnsan erdemli olsun, kendini bilsin yeter ki,
Tüm sınavlardan geçip başarabilir.
Önce kendi için istemeli tabi,
Hayırlısı böyledir, bu nasiptir.

Bir de olmayacaksa bir şey olmaz,
Zorlamakla, kötülükle ne kazanılabilir,
Anlayışsız bir insan var ise karşında,
Allah aşkına nasıl olurda sevilebilir.
Kimi zaman aynada gülümsemeli insan,
Huzuru düşündükçe şükürlerle güç bulabilir.
Ayrılmamak gerek, düsütlük ve doğruluktan,
Yeri gelir herşeye sahip olur birileri,
Sevgiyle bir ruh bir ömür saklanabilir.
Bilse de kendine hiç gelmeyeceğini,
Bir insan bir gün kendi elleriyle,
Toprağa verebilir sevdiğini,
Kimbilir kaç seven ayrılıyor bu gecede,
Ayrılıklara bile acılar gibi gülümseyebilmelidir,
Mutluluğunu ister insan değer verdiklerinin.
Kötülük sunan yürek nasıl sevebilir?
Akıldan hiç çıkarmamalı,
Kin ancak kalbi lekeler, köreltir.

Kimi anlar vardır sonsuzluktur.
Her akşamın bir sabahı var elbet,
Sabır taşları eritilebilir,
Düşünün mesela ey insanlar,
Bugün üzüldüğünüz bir derdiniz var,
Bir sene öncesine gidin bir bakın,
Başka başkaydı derdiniz.
Tüm sıkıntılar gelir,
Geçer elbet durmaz yerinde,
Ne olursa olsun boş verin siz,
Açın kalbinizi tüm güzelliklere,
İnsan hayırlısını dilemelidir.
Aşka inanan adam söylüyor bunu,
Aşk gelip geçidir.
Unutma ey insanoğlu,
İnançla duyulan sevgi bakidir.
O zaman karşındaki insan yücelir.


BAKİ EVKARALI