0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1013
Okunma
Sanki kolum yok; ya da bacağım
Yaşıyorum ama eksik.
Boğuluyorum;
Ama biliyorum ki nefeste alıyorum.
Çok garip dimi?
Hem ölü hem diri olmanın farkındalığını yaşıyorum.
Bir yanım özünü vuruyor;
Gizlice ağlıyor derinlerde.
Öbür yanım inadına kandırıyor kendini;
Kahkahalar saçıyor özüne inat.
Sahte güneşler yaratıp,
Zifiri aydınlıklar belirtiyor ufkunda.
Ah…
İstanbul bile düşman,
Sanki öç alıyor benden.
Galata yüz asıyor;
Göstermiyor bana nerde İstanbul yeditepen.
Şişhane kızgın,
Sanki ben değildim, o sessiz ahenginde dans eden.
Boğaz bir başka;
Her şeyden daha samimi;
Hınzır bir çocuk gibi yüzüme vuruyor!
“Ne unuttun nede unutacaksın! Her defasında su yüzüne çıkacak ve sen her seferinde geri döneceksin başladığın güne.”
