Ey benim çiçek bahçem ey benim nazlı gülüm
Hazanımdaki sevdam bu sevdaya ben kulum.
Senle buldum ben hayat seninle gelir ölüm.
İçimde bir sen varsın onu çok seviyorum,
Gözümde anıları yaşlarla siliyorum.

Önce helalim idin artık bana el oldun.
Aşkımda meltem idin şimdi kara yel oldun.
Baharda yağmur idin bentler yıkan sel oldun.
İçimde bir sen varsın onu çok seviyorum,
Sende kalan anılar yok oldu biliyorum.

Son mektubum sana bu bekleme yollarımı.
Nafile dualara açtım ben kollarımı.
Sevda şarkılarına susturdum dillerimi.
İçimde bir sen varsın onu çok seviyorum,
Bu son vedadır sana artık ben gidiyorum.

Bekle döner diyerek gül kokan pencerede.
Hayal bile kalmazken boş kalan çerçevede.
Meçhule düşer yolum katran renkli gecede.
İçimde bir sen varsın onu çok seviyorum,
Vuslata bentler çektim gurbette kalıyorum.

Bulutlara astığım hamak yatağım oldu.
Son busemi koymadan gözlerim yaşla doldu.
Dil ucunda dilekler hasrete suskun kaldı.
İçimde bir sen varsın onu çok seviyorum,
Bu son buseyle sana mutluluk diliyorum.
Saadet dileyerek seni terk ediyorum.

Mahmut Çetin Zorba

20 Kasım 2009 Antakya