Bir yıldız, bir yıldızın etkisinde,
Ben büsbütün bende değilim.
Bir yıldız,
başka bir yıldızın en derecesinde,
Ben dünkü ben değilim,
Dün artık bilinmiyor.

Kurulu bir makine miyim, neyim?
Programlanmış kompüter,
Yönetilen biri miyim?
Bin bir etkinin altında,
Her gün, bir başka ben oluyorum.
Ya Rab; makine miyim,
İrademle miyim kimse bilmiyor.

Her işi yapmaya kapasitem yetmiyor.
Öyle duyguların esiriyim ki,
Kolay terk etmiyor.
Bir yerlere kadar varıyorum,
Ötesi hep karanlık,
Ulaştığım menziller bana yetmiyor.

Aradığım esas, bulduğum hep görüntü,
Elim, ayağım, gözüm, aklım yetişmiyor,
Sen benim delicesine sevdiğim;
Kalbim sensizliği çekemez oldu,
Medet bekliyor.

Karanlık gözleri görmez kılıyor.
Biraz, biraz ışık, yolum aydınlanıyor.
Ruhum ışığım, esasım, aşkım;
Her defasında görüntün aslı gizliyor.

Canıma can istiyorum canından,
Düşkün nefsim makam ister yanından.
Işık içinde ışıksın,
Hep güzellikler senin eserin;
Gül verip koklatmanı, ya da,
Gül etmeni istiyor.

Sarayönü-1979