0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
959
Okunma
GÖNLÜMÜN KIŞINDA
Ağarmış saçlarım mı, mevsimler mi günahkâr;
Seni hep ilk baharlar, beni kışlar kucaklar?
’Aşk çağım geçti’ derken, tattım kara sevdâyı,
Düşlerimde yalnız sen, gözümde gözlerin var.
Şimdi bütün duygular, bende hep hüznün dengi,
Güneş, mehtap, gün, gece; hep gözlerinin rengi.
Şu yorgun yüreğimde çırpınırken bu sevgi;
Gönül bana sitemkâr, ben kadere isyankâr...
Zaman sustursa bile şu bülbül-ü şeydâyı
Yüreğime eş ettim ben bu kara sevdâyı.
Ne bülbül gülü sevmiş, ne de Mecnun Leylâ’yı
Şu ihtiyar gönlümle seni sevdiğim kadar.
Adem BİLİCİ
5.0
100% (1)
