Sen vardin, ben gelmeden.
Sen vardin ruzgarinla kulagima fisildayan,
Gunesli sabahlarini,
Engin maviliklerime ucuran,
Dalgalarinda kulac attigim, DeNiZiM; Egem
Sen vardin ben gelmeden!

Sen gelmeden, ben vardim yamaclarinda cocuk kanatlarimi resmeden.
Ben vardim kirpiklerinin uzerinde gezinen,
Dudaklarini sarmaladigim,
Kirmizin!
Ben vardim vucudunu saran...
Ufuktaki Mavindim, kirmizinin sevistigi.
Karanliga birakirken sevincini,
Ben vardim daglarin yamacalarinda sana gulumseyen...

Gittin.
Kiragimi caldim safagimda gozunu acanlara,
Uzuldum!
Yagmurumu vurdum ovalara,
Agladim!
Dalgalarimi savurdum kayalara.
Kirildim!
Hortumlarimi vurdum mavi limanlara.
Sustum!

Duruldum ey sevgili.
Ben gitmeden,
Ihtirasimi verdim balikcilara,
Mavimi verdim faunama.
Biraktim geldim herseyimi.
Sen gelmedin.
Biraktin gittin.

Duruldum ey sevgili.
Ben gocmeden,
Esir kamplarimda sarmaladigim ruzgarim.
Imbatim.
Es Egemin sahillerine.
Gotur beni benden.
Al ve git butun sevgimi.
Sicakligimi ver efsanelerime.

Bir balikci vardi desinler.
Ne gururu ne de kibiri vardi desinler.
Gerci hos mali mulku de yoktu desinler.
Yukseklerden ucmaya calisiyordu,
Kirildi kanatlari desinler...
Artik sadece ruzgarla sevisiyor,
Yakamozda isigini veriyor desinler.
Anlat onlara Imbatim;
Gormek isterlerse Maviyi,
Safagimi beklesinler,
Dinlemek isterlerse hikayemi,
Kumsalima otursunlar,
Sarilsinlar egemin sahillerine,
Ve Isigimi alsinlar yureklerine,
Gorecekler siluetimdeki umudu,
Ozgurlugun pesinde, Kirmiziyi cektigimi nefesime.


Elveda